Fueddu,
s.m. parola, detto, termine, vocabolo, dizione, motto.
Fueddu piccanti, detto pungente, zaffata. Perdiri su
fueddu, o lingua, beniri mudu, perder la favella, ammutare,
ammutire, ammutolire, ammutolirsi. Negai su fueddu a unu,
tener favella a uno. Pappaisinci is fuddus, fognar
le parole, ammozzarle, mangiarle. Beniri a fueddus, a
disputa, attaccar lite a uno, venire a contesa di parole,
prender gara con uno. Giogu de fueddus, bisticcio.
Fueddus inutilis, borra di parole.
[Vincenzo Raimondo Porru, "Nou dizionariu universali Sardu-Italianu"].
Faeddu,
m. Log. voce, parola ,lingua, dialetto. Benner a faeddu,
venir in discorso.
[Giovanni Spano, "Vocabolario Sardo-Italiano e Italiano-Sardo",
Arnaldo Forni Editore, 1852, Ristampa anastatica].
Faédhu,
n. m, favedhu, foedhu, fuedhu- onzuna peraulas de una limba;sa
capatzidade de faedhare, bida fintzas coment'e su contrariu
de su fàghere; su saludare addaghi duos s'abbojan apare. Es.:
donai su faedhu, impromitere; benni a fuedhus, faedhare
coment'e brighende; tenni fuedhus cun unu, leàresi
peràulas, narreresi carchi peràula de tropu, de si oféndhere;
Paragula/saludu- tota s'istoria de sos pòpulos est
depositada in sos faedhos- no de solu pani at a bivi s'òmini,
ma de dònnia fuedhu chi essit de sa buca de Deus- si tropedit
nandhe duos favedhos-sos antigos naraian chi est sinnu de
mente zusta a narrer sos faedhos chi bi deghen ebbia (Paolo
Pillonca).
[Mario Puddu, "Ditzionariu de sa Limba e de sa Cultura
Sarda", Edizioni Condaghes, 2000].
Gestu,
m. Dial. Com. gesto. Fagher gestos, gesteggiare. Gestu
malu, de beffa, sberleffo.
[Giovanni Spano, "Vocabolario Sardo-Italiano e Italiano-Sardo",
Arnaldo Forni Editore, 1852, Ristampa anastatica].
Gestu,
s.m. gesto - fai gestus, fare sberleffi; - cussus gestus
faìddus a babbu tuu e a mamma tua, quei gesti falli ai
tuoi genitori; - no fazzas unu g. o ses mortu, non
fare un gesto o sei morto.
[Giovanni Casciu, "Vocabolariu Sardu Campidanesu-Italianu",
Edizioni Grafica del Parteolla, 1999]
Gestu,
n.m = zenia de mòida chi si faghet cun sas manos o cun sa
cara cherindhe narrer carchi cosa, mescamente a befe / donai
su gestu a is figuras= pònnerelas o fàgherelas de una manera
de parrer zente faedhendhe ofaghindhe; sin. Ingestu.
[Mario Puddu, "Ditzionariu de sa Limba e de sa Cultura
Sarda", Edizioni Condaghes, 2000].
Gestu,
n.m Gesto; Gestu ingiuriosu de beffa, sberleffo; fai
gestus, gestire, gesteggiare; donai su gestu a is figuras,
atteggiare, animare le figure, dar loro il gesto.
Ingestu,
n.m.(t.r. = trassa rustica) Poniri in gestu; Mer. Gestu. Ingestus,
pl. Fai ingestus.
[Vissentì Porru, "Dizionario della Lingua Sarda Campidanese",
Edizioni 3T, 1981].
dal latino Gestus, us,
m., maniera di portarsi, atteggiamento, movimento, gesto
e specialm. = gesto, gesticolazione (dell'oratore e
dell'attore): in gestu motuque, nei gesti e nei movimenti(delle
persone), Cic. Off. 1, 130; Gestu rogare, domandare con cenni,
Ov.;
...Per gestum res significando mihi, debbo ricorrere a segni
per esprimere la cosa, Ov. Trist. 5,10,36; Gestus orationis,
atteggiamenti del discorso, Cic, Or. 83.
[Castiglioni-Mariotti, "IL-Vocabolario della Lingua Latina",
Loescher Edizioni, 1990].
|